คำเตือนก่อนที่จะอ่านบทความกึ่งความคิดเห็นนี้
1.บทความนี้เป็นความคิดเห็นส่วนบุคคลที่ต้องการจะนำเสนอ เพื่อต้องการความกระจ่าง และอยากให้กลุ่มคนบางกลุ่มรู้ว่า “มันอาจจะไม่ได้เป็น อย่างที่คุณคิดเสมอไป”
2.บทความนี้อาจมีการอ้างอิงจากบางที่บางแห่งที่อาจเช ื่อถือไม่ได้ แต่คนส่วนใหญ่มักเห็นพ้องต้องกัน
3.บทความนี้เขียนขึ้นเพื่อปกป้องสิทธิในการตัดสินใจเ ลือก ของเยาวชนที่มีหัวคิด และถูกริบไปเพราะ “ปลาเน่าเพียงตัวเดียว”
4.หากไม่พอใจ ไม่พร้อม หรือไม่เห็นด้วยกับคำเตือนเหล่านี้ กรุณาหยุดคิดที่จะอ่าน ตั้งแต่ตอนนี้ และปิดหน้า Page นี้ได้เลย


เพราะปัญหาที่เกิดขึ้นในขณะนี้ ปัญหาที่ว่าด้วยเรื่องของ “เด็ก ม. 6 วัย 18 ปี ปล้นแท็กซี่ด้วยการเชือดคอ เลียนแบบเกม Grand Theft Auto” สรุปแล้วใครเป็นคนผิด เกมหรือเด็ก? หลายคนคงมองไว้หลายแหง่มาก โดยเฉพาะส่วนใหญ่ที่เห็นตามเว็บต่างๆ ต่างออกมาประณามข้ออ้างที่ไม่สมควรใช้เป็นข้ออ้างได้ เลย “เลียนแบบเกม” เป็นข้ออ้างที่สมเหตุสมผลแล้วหรือ? กับการกระทำของเด็กอายุ 18? โดยส่วนตัว ไม่คิดว่า จะนำมาอ้างเป็นเหตุผลและใช้ลดหย่อนโทษลงได้เลย จากการกระทำ พฤติกรรม ประวัติตามที่ข่าวหนังสือพิมพ์ได้ลงไปนั้น แสดงให้เห็นได้ 2 อย่าง ว่า “เด็ก ไม่มีความรับผิดชอบต่อความผิดที่ตัวเองได้ก่อลงไป” และ “ปิ๊บ* ชอบแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ”

เพราะเหตุใด ถึงได้บอกว่า “เด็ก ไม่มีความรับผิดชอบต่อความผิดที่ตัวเองได้ก่อลง ไป” เพราะว่า เด็กไม่กล้ายอมรับความผิด ซึ่งเป็นอาชญากรรมขั้นรุนแรง และอีกทั้งด้วยฐานะการเรียน ทางบ้าน และอื่นๆ(ตามหนังสือพิมพ์และข่าวในอินเตอร์เน็ตได้ลง ไว้) มันก็บ่งบอกแล้วว่า เด็กนั้นมี IQ สูง แต่ EQ ต่ำ ถ้าเป็นเด็กที่มีเพื่อนดีหรือเพื่อนเลว ยังไงก็ตาม คงไม่มีใครชักจูงให้ไปทำอะไรที่บ้าๆแบบนี้แน่ นอกเว้นเสียแต่เหตุผลที่ต้องการเงินใช้อย่างเร่งด่วน จนไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี นอกจากจี้ปล้น และเมื่อหาทางออก เหตุผลที่ดีกว่านั้นไม่ได้ จึงใช้เกม Grand Theft Auto ซึ่ง(อาจจะ)ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไร มาเป็น “แพะรับบาป” แทนตน ที่ไม่ยอมรับความผิด หรือจะบอกว่า “ไม่ยอมรับความจริง” ก็เป็นได้ หรืออาจเป็นเพราะขาดความอบอุ่นจากครอบครัว จึงเป็นเหตุทำให้เกิดการฆาตกรรมขึ้นเพื่อระบายสิ่งที ่อัดอั้นอยู่ในใจ แต่นั่น ก็ไม่เห็นว่าจะจำเป็นถึงขั้นต้องฆ่าคนตายเลย

อยากทราบว่า เพียงเพราะแค่บอกว่า “เลียน แบบ Grand Theft Auto” คำเดียว ถึงกับต้องเชื่อในคำพูดของผู้ต้องหาโดยไม่มีการทดสอบ หรือสอบสวนโดยละเอียดเลยหรือ? ถ้าหากมี ทำไมประชาชนอย่างเราๆ ถึงไม่ได้รับทราบเลย หากเป็นอย่างที่ผู้ต้องหากล่าวหามาจริง ก็จะมาถึงถึงสิ่งที่เห็นจากเรื่องนี้ข้อที่ 2 คือ “ปิ๊บ* ชอบแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ”การแก้ปัญหาที่ปลายเหตุนั้น มันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา คุณก็ได้แค่เพียง “ป้องกัน ตอนนี้” แต่คุณ ไม่ได้ “รักษาต้นเหตุ” แต่อย่างใด มีแต่จะทำให้ “บานปลาย” กันขึ้นไป ยิ่งห้าม ก็เหมือนยิ่งยุ ยิ่งทำอะไรแบบนั้น ก็ยิ่งโดนด่า ทางที่ดี ควรจะฟังเสียงของประชาชน และเลิกล้มความคิดแบบ วัวหายค่อยมาล้อมคอก ได้แล้ว มันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น เพราะทำได้แค่เพียงครู่เดียวเท่านั้น ก็ไม่สามารถกันอะไรได้อีก ทางแก้ที่ดีที่สุดคือ ต้องแก้ระบบสำหรับเยาวชนเกือบทั้งหมด เพราะปัจจุบัน มันมีแต่การเชิดชูคนเก่ง เพ่งเล็งคนอ่อน ทำให้เป็นปมด้อย จุดด้อย และทำให้เกิดปัญหาที่ตามมาอย่างไม่หยุดยั้ง แทนที่จะดูแลคนที่ไม่เก่ง ฝึกเขาจนเก่ง แต่กลับกลายเป็นไม่ใส่ใจ และทอดทิ้งพวกเขา จนนำมาซึ่งเหตุการณ์หลายอย่าง อย่างเช่น แก๊งค์ปาหิน เด็กแวนซ์/สกอยล์ เด็กค้ายา ฯลฯ อีกมากมาย ทาง ปิ๊บ* ไม่เคยมีมาตรการช่วยเหลือ ถึงแม้ช่วยเหลือ ก็ไม่เคยไปทั่วถึง คือ ทำให้เห็นว่า “ทำ” แล้วก็แค่นั้น ปัญหาก็ยังคงอยู่ต่อไป พอสนับสนุนคนเก่ง มันก็จะแบ่งไปอีก 2 ประเภท ประเภทแรก เก่ง มีสมอง มีความคิด รู้จักสำนึกผิดชอบชั่วดี เป็นคนดีของสังคม กับอีกประเภท คิดว่าตัวเองถูกเสมอ ไม่เคยมองดูเลย ว่าตัวเองผิดอะไร ยิ่งยโสโอหัง ดูถูกคนอื่น จนนำมาซึ่งคนที่ชั่วกว่าพวกไม่เก่งเสียอีก ที่กล่าวมานั้น ล้วนเป็นความจริงทั้งนั้น ใครที่เคยรับรู้ ใครที่เคยสัมผัส ย่อมรู้ดี นี่คือพื้นฐานของการเลี้ยงดูจากครอบครัว และทุกๆทาง หากดูแลอย่างดี แต่ไม่ถึงกับต้องป้อนทุกอย่าง วางกรอบอย่างถูกต้อง ให้อย่างห้ามอย่าง คุยกันด้วยเหตุผล และมีความเป็นธรรม ซื่อตรง เชื่อว่าอนาคตเด็กนั้น จะดีขึ้นมาก สิ่งที่สำคัญ สำหรับเด็กคือ การดูแลเอาใจใส่ หากบางครอบครัว ไม่มีเวลาว่าง พ่อแม่ไม่อยู่บ้านตลอดเวลา อย่างน้อยวันละครั้ง 2 ครั้ง ติดต่อเขาบ้าง ถามไถ่ถึงสารทุกข์สุขดิบ เพื่อให้รู้ว่าอย่างน้อยถึงเราไม่ได้อยู่กับเขา เขาก็ยังอุ่นใจว่า พ่อแม่เขายังดูแลเขา ไม่ทอดทิ้งเขา ให้อยู่เดียวดายในห้องเหลี่ยมๆ สำหรับแนวคิดการเลี้ยงลูกด้วยการให้ทุกอย่าง ขอบอกเลยว่า เป็นการฆ่าลูกคุณทางอ้อม หากคุณให้มาตลอด จนมีวันหนึ่ง คุณต้องขัด คุณก็จะเริ่มเห็นหายนะเอง หรือ คุณให้เขาตลอด แต่คุณไม่เคยอยู่กับเขา คุณก็จะไม่รู้เลยว่า ลูกคุณรู้สึกอย่างไร ระหว่างมีของทุกอย่าง กับไม่มีพ่อแม่ หรือมีพ่อแม่ แต่ไม่มีอะไรมาก อันไหนมีความสุขกว่ากัน เรื่องความอบอุ่นของครอบครัว จึงเป็นสิ่งที่ “รักษาต้นเหตุ” ที่ดีที่สุด สำหรับทุกๆเรื่อง

หาก ครอบครัวเริ่มต้นมาไม่ดี อนาคตเด็กก็ย่อมที่จะล่อแหลม หากครอบครัวเริ่มต้นมาดี อนาคตเด็กสดใสแน่นอน เพราะฉะนั้น กรุณาเถอะครับ ปิ๊บ* ทั้งหลาย อย่าได้แก้ปัญหาที่ปลายเหตุอีกเลย ควรจะส่งเสริมดูสถาบันครอบครัวให้มากๆ โดยเฉพาะ เด็กกำพร้าพ่อแม่ หรือพ่อแม่ไม่มีเวลาดูแล ช่วยดูแลเขาหน่อยเถอะครับ ไม่ว่าเขาจะเลวทรามแค่ไหน ไม่เอาไหนสักเรื่อง ขี้เกียจเรียน งานไม่เอา แต่อย่างน้อย คุณก็ช่วยดูแลเขา มอบความรักให้แก่เขา สักวันหนึ่ง ตัวตนของเขา จะกลับมาหาคุณเอง

“เกม มันเป็นเพียงแค่เกม เป็นแค่สารประกอบ มันไม่ได้เป็นตัวจุดชนวน ตัวจุดชนวน อยู่ที่ครอบครัวและสิ่งรอบข้าง เพราะฉะนั้น อย่าโทษเกม เกมมันมีหลายรูปแบบ อยู่ที่คุณเลือก ว่าจะเล่นแบบไหน แต่ไม่ว่าคุณจะเล่นยังไง มันก็เป็นเพียงแค่เกม เกมมันไม่ผิดหรอก แต่ตัวคนเล่นนั่นล่ะ ที่ผิดเอง .... ”




Administrator Of GTAThailand.com

เป็นบทความจาก
GTAThailand.com
แถม!!!ความเห็นจากท่านผู้หนึ่ง
ถ้ายังแก้ปัญหาที่ปลายเหตุแบบนี้อีกไม่นานคงมีข่าว แบบ นี้
QUOTE
" อนาจารกลางกรุง เด็กหนุ่ม บังคับจับสาวแก้ผ้าเหลือแต่ชุดชั้นในแล้วจับแต่งตัวใ หม่ซะสวยระดับนางงาม เด็กหนุ่ม สารภาพเลียนแบบ เกมแต่งตัวตุ๊กตาบาบี้ ที่เล่นอยู่ทุกวัน เห็นสาวคนนี้ยืนอยู่ที่ป้ายรถเมล์แต่งตัวเฉยมากๆ ทนไม่ได้จึงลงมือทำ"

ต่อให้เกมดีแค่ไหนหรือไม่มีความรุนแรงเลยแม้แต่นิดเด ียวถ้าคนเล่นไม่สามารถแยกออกว่า อะไรคือเกม อะไรคือชีวิตจริง ปัญหาที่เกิดขึ้นก็จะไม่มีวันจบสิ้น การแก้ปัญหาต้องแก้ที่ ผู้ใช้หรือคนเล่น ครอบครับคือสิ่งสำคัญ ควรแนะนำให้ลูกที่เล่นเกมว่าสิ่งที่เค้าเล่นนั้นเป็น จินตนาการที่คนสร้างเกมหรือตัวเกมถ่ายถอดเพื่อความสน ุกเท่านั้นไม่ได้เป็นจริงในชีวิตจริง

Cradit:บอร์ดThaigaming.com