มีเรื่องมาขับถ่ายใส่ กระโถน DvD อีกแระ อิอิ o28.gif

คือว่าวันนี้นะ ผมมีเรียนตอน 13.30 ผมก็ไปถึงที่ มหาวิทยาลัยประมาณ 13.30 นั่นแหละ ( นึกภาพตามนะ จะให้ดีต้องหลับตาด้วย ) << กรรม แล้วจะอ่านไงอ่ะ

เริ่มเลย ( นึกตามนะ ) ผมขับรถเข้ามาใน มหาฯลัย แล้ว และก็เลี้ยวซอกแซกๆ จนกระทั่ง เกือบจะถึงที่จอดรถ( แห่งความลับ ) ของ คณะ แระ
ที่ จอดรถนี้ อยู่ฝั่ง ซ้ายมือ ( ตอนนี้เอาตัวผมที่ขับรถอยู๋เป็นที่ ตั้งนะ ) และ ทางเข้าคณะอยู๋ ขวามือ . . . ผม ก็ ส่งสายตา มองไปยังที่จอดรถนั้น
( และคิดในใจ จะมีที่ให้กรูจอดมั้ยว้า คนกำลังรีบๆ อยู่ วิชานี้ ถ้าเช็คชื่อไม่ทัน นี่ ขอตายดีกว่า ) ปรากฎว่า ที่จอดน่ะ เต็มแล้ว
แต่มันมีที่ สำหรับจอดขวาง ได้ ( และก็คิดในใจอีกแระ เอาวะ จอดขวางแมร่งไปก่อน เราเรียน เลิกประมาณ 15.00 น. ขอสักแปปละกัน )
พอ คิดในใจจบแล้ว ผมก็ หักพวงมาลัย เลี้ยว วืบบบ ขวางหน้ารถชาวบ้านอย่างสวย เลยแล้ว ดับเครื่อง เข้าเกียร์ว่าง หยิบกระเป๋า และ ออกจากรถทันที ( อย่างไว อ่ะ )
พอ ล็อครถ เสร็จ ( ล็อคมือนะ ไม่มี รีโมท ) กำลังจะก้าวเดิน ออกไป ก็มี สุ่มเสียงหนึ่งดังขึ้น " ขอโทษนะคะ " . . . ผมก็ หันกลับไปหาต้นตอ ของเสียงนั้น
ก็ ส่งเสียงกลับไปมั่ง " ครับ !? " อีก ฝ่ายเป็น มนุษย์เพศ หญิง ผิวขาว ส่วนสูง ราวๆ 165 cm อยู่ในชุดนักศึกษากระโปรงยาวถึงเข่า แลดูเรียบร้อย
มือซ้ายถือกระเป๋า มือขวาของเธอ ถือร่มสีเหลือง ลายดอกไม้ ( มั้ง ) ทรงผมจากเดิมที่น่าจะเป็นสีดำ ก็เอาสารเคมีมาป้าย จนมันแลดูเหมือนสีสนิม
แต่ มันก็ดูเข้ากันดี กับ เส้นผมที่ถูก ม้วนๆ จนเข้าconcept " คนขี้เกียจ " แต่หน้าตาเป็นไงนั้น ผมเองก็ไม่ค่อยแน่ใจสักเท่าไหร่ เนื่องจากว่า
สายตา ของผมนั้น สั้น ประมาณ 200 แล้วในระยะ ประมาณ 5 เมตร นั้น มันมองรายละเอียดอย่างลักษณะทางกายภาพบนใบหน้า ไม่ได้แล้วล่ะครับ ( ได้แต่คร่าวๆ ดังที่กล่าวมา )
หลังจากที่ พินิจ อยู่ประมาณ 3 วินาที อีกฝ่ายนึงก็ พูดขึ้นมาว่า " เลิกเรียน กี่โมงคะ บ่าย 3 รึเปล่า " ไอ้กระผม ก็ ยังอึ้งเล็กๆอยู่ ก็เลยตอบไป
" อ่ะ ... เอ่อ ใช่ครับ ประมาณนั้น " แล้วอีก ฝ่ายก็ ผยักหน้า หงึกๆ เป็นภาพเชิงสัญลักษณ์ ว่า การสนทนา นี้ ได้ สิ้นสุด และ กระจ่างในตัวมันแล้ว
นี่คิดเอาเองนะ เขาคงจะ ห่วงว่า เมื่อ เขาเลิกแล้ว แต่ ผมยังไม่มา เขาคงจะออกลำบาก แน่ เพราะ รถผมมันขวางรถเขาเต็มๆ
ผมก็เลย หัน กลับไป รีบวิ่งไปเข้าเรียนต่อ . . . .

ได้ เวลา 15.00 หรือ บ่าย 3 น่ะเอง ผม เรียน เลิกแระก็กำลังจะกลับไปที่รถ ปรากฎว่า ฝนมันตกลงมา หนักมากๆ มากจริงๆ แบบว่า อยู่ดีๆ เหมือนมีใคร
เอาถังน้ำมาสาดเลยอ่ะ เลยวิ่งไปหลบฝนอยู่ใต้ตึก แล้วเห็นฝนมันตกหนัก ก็เลย ชวนเพื่อนเล่นปิงปองกัน ก็เล่น กันไปได้ ประมาณ 45 นาทีอ่ะ
ฝน มันก็ตกแรงขึ้นเรื่อยๆ จนสาดเข้ามาถึง โต๊ะ ปิงปองที่เล่นอยู่ ทำให้ต้อง เลิกเล่นและ หาที่หลบ โดย เร็ว . . . แล้วเรื่อง เซ็งก็ เกิด ขึ้นตรงนี้แหละ

ในขณะที่ผม กำลังเดินไปหลบฝน นั้น หางตาก็เหลือบไปเห็น เงาคนๆ หนึ่งที่ คุ้นๆ เหมือนเคยเจอ . . . ก็เลย หันหน้าไปมอง
แต่ ด้วย สายตาที่สั้น 200 เลยทำให้ เห็น ร่มสีเหลืองอร่าม และ เจ้าของที่เป็นผู้หญิง สูงประมาณ 165 cm . . . ทันใดนั้นเอง กระแสไฟฟ้าในสมองก็
ส่งสัญญาณ ไปยังหน่วยความจำระยะสั้น เพื่อดึงความทรงจำ ที่เพิ่งผ่านพบมา นำมาประมวณผล . . . ทำให้ผม นึกออกว่า
" เอ้ยย !!? ยัยร่มเหลือง นี่หว่า ตายห่า แระ ลืมไปเลย ทำไงดีวะ " ในเวลาที่ผมกำลังตกใจอยู่นั้น คู่กรณี ก็เข้าประชิด ตัวเสียแล้ว พร้อมกับ เอ่ยวาจาออกมา สั้นๆ
" ไหนว่า บ่าย 3 ไง คะ " . . . ( คิดในใจนะ อะโห เอาไงดีวะเนี้ยกรู ดูหน้าเดะ ถึงจะเห็นไม่ชัดก็เหอะ แต่ด้วยกระแสจิตอาฆาต นี่มันทำให้รู้เลยว่า หน้าบึ้งแน่ๆ )
ผมก็ตอบไป " ก็ฝนมันตกหนักนี่ครับ ผมจะทำไงได้อ่ะ " ( ก็มันจิงนิ ฝนตก โคตรหนัก แถม ผมไม่มีร่ม ด้วย )
เขาก็ตอมมา " ฉันรอคุณมาตั้ง 45 แล้ว รู้มั้ยคะ "
ผมก็ตอบไป " ก็ถ้าคุณรีบ ทำไม ไม่เข็นรถผมออกล่ะคับ ผมก็ใส่เกียร์ว่างอยู่ "
เขา ก็ตอบมา " ก็ดูสิคะ หันไปดูสิ ว่ามัน เข็นได้มั้ย ถ้าเข็นได้ ฉันจะรอ คุณหรอคะ " << อะโหย แม่คุณขึ้นเสียงสะ คนรอบข้าง หัน ควับ อ่ะแบบว่าคงโกรธจิงๆอ่ะ( แต่ก็ยังพูดสุภาพนะ น่าชมเชย )
ผมก็ไม่รุตอบไงอ่ะ ก็เลยตอบไป " งั้น ผมขอโทษละกันนะครับ เอาเป็นว่างั้นเด๋ว ผมจะไปเลื่อนรถให้เลย นะ โอเคมั้ยคับ "
แม่ร่มเหลือง ก็ ผยักหน้า หงึกๆ เป็น ภาพเชิงสัญลักษณ์อีกแล้ว ว่า " ฉันโอเค กับข้อเสนอของแก แกรีบๆ ไปทำซะเลย ไป๊ )
ผม ก็วิ่งฝ่าฝน ออกไปอ่ะ ( เกือบโดนรถเชี่ยวแนะ ) เพื่อไปขยับรถให้เขา แล้วหลังจากผม เขยื่อนรถออกมาแล้ว แม่ร่มเหลืองก็ เดินมาที่รถของเขา
แล้ว เวลา ผ่านไป 5 นาทีเห็นจะได้ เขาก็ขับรถออกไป . . . แล้ว เวลาก็ผ่านไปอีก 5 นาที ( รวมเป็น 10 ละนะ ) ผมก็โทร ไปหาเพื่อนผมที่อยู่ในเหตุการณ์ ด้วย
ก็ถามเพื่อน " เอ้ย กรู ผิดป่าววะ "
เพื่อนตอบ " กรูไม่รู กรู งง . . . คือ มึงไป จอดรถขวางเขาใช่มั้ย "
ตอบเพื่อน " เออใช่ ขวาง เต็มๆ อ่ะ แต่ ด้านหน้า และ ด้านหลัง รถกุ โล่งนะ เข็น สบาย "
เพื่อนตอบ " แล้ว ไมมันบอกเข็น ไม่ได้ วะ "
ตอบ เพื่อน " เอ่อ ... กุคิดว่านะ ไอ้รถกุน่ะ มันก็เข็นได้อยู่หรอกแต่ ข้างๆ รถกุมัน มี ฝูง มอไซต์ จอดอยู๋เพียบเลยอ่ะดิ เลยทำให้ ถึงเข็นรถกุไป ก็ เลี้ยวไม่พ้น มั้ง "
เพื่อนตอบ " งั้น ก็ความผิด มอไซต์ เดะ "
ตอบเพื่อน " กุก็ไม่รู้ว่ะ แต่ เซ็งๆไงมะรุ โดด ผู้หญิงมาโวยใส่ อ่ะ "
เพื่อนตอบ " อืม "


จบแระ . . . ขอ ขอบคุณเป็นอย่างสูง ที่อ่านจน จบ นะครับ o13.gif