โครงการเชิญสมาชิก CITEC ทำกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์ต่อสังคม

[asylu3]

เนื่องจาก CITEC ได้รับเงินบริจาคจากท่าน govlawer50 , 5000 B
ซึ่งท่าน govlawer50 ได้แจ้งประสงค์ว่าอยากให้นำไปใช้ประโยชน์เพื่อสังคม
เช่นการไปสอนคอมให้เด็กตามโรงเรียนด่อยโอกาสตามต่างจังหวัด
ในส่วนรายละเอียด วันเวลาดำเนินการ นั้นยังไม่ชัดเจน แต่ผมขอเขียนโครงการ เพื่้อยืนยันความ่บริุสุิทธ์ชัดเจนในการใช้ประโยชน์จากเงินบริจาคนี้
คาดว่าในงาน CITEC-CON คงจะได้ความชัดเจนขึ้นเพราะจะมีการประชุมหารือในเรื่องนี้ด้วย
หากสมาชิกท่านใดมี Idea ความคิดดีๆในการนำความรู้ของเราๆท่านๆมาใช้ให้เป็นประโยชน์ต่อสังคมในวงกว้างก็เสนอแนะมาได้นะครับ

[govlawer50]

คนเราเกิดมา ไม่เท่าเทียมกัน อันนี้ทุกคนคงยอมรับ

ผมเห็นเด็กๆ เยาวชน หลายๆคน ที่เรียนดี ถึงดีมากๆ แต่ไม่มีโอกาส

เพราะขาดปัจจัยหลายๆ อย่าง เห็นแล้วก็สลดใจ คิดว่าทำยังไง ถึงจะช่วยให้เขาได้มีโอกาสดีๆบ้าง

ผมจึงตั้งใจไว้ว่า ถ้าหากมีโอกาส ทำในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เพื่อเป็นการ หยิบยื่น สิ่งที่ดีๆ แม้จะเพียงเล็กๆน้อย

ให้แก่ผู้ที่ด้อยโอกาสกว่าเรา โดยที่ทำไปแล้ว เราไม่เดือดร้อนแล้วละก็

ผมจะทำทันที โดยไม่ลังเลใจเลยแม้แต่นิดเดียว และไม่ต้องการอะไรตอบแทนด้วย


ผมเข้ามาในชุมชนแห่งนี้ เกือบ 4 เดือนกว่า ได้เรียนรู้ อะไรหลายๆอย่างที่มองไม่เห็น

ไม่ว่าจะเป็น วิธีปรับตัวเพื่ออยู่ร่วมในสังคม ได้ฝึกฝน ความตั้งใจ ความมานะ อดทน ความพยายามไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ

ซึ่งมันสอนกันด้วย คำพูด หรือตัวหนังสือไม่ได้ ต้องลองสัมผัส ลองทำดูด้วยตัวเอง สะสมไปเรื่อยๆ ถึงจะรู้และเข้าใจ

แต่ที่สำคัญคือผมเห็น การแบ่งปัน การมีโครงการแบ่งปันสิ่งดีๆ ให้แก่ผู้ด้อยโอกาสกว่าพวกเรา ซึ่งตรงกับที่ผมได้ตั้งใจไว้

และคิดว่า สมาชิกของที่นี่ คงจะทำได้ดีกว่าตัวเราเองแน่ๆ หากได้รับ หรือมีการสนับสนุนอย่างต่อเนื่อง

ผมจึงไม่รีรอที่จะบริจาค ตามกำลังที่ผมสามารถทำได้ โดยไม่เดือดร้อน

แต่เนื่องจาก ผมได้ตั้งใจไว้แล้วว่า จะต้องพยายามทำ LevelX ให้ผ่านก่อน ถึงจะบริจาค

ซึ่งก็มาถึงวันที่ ผมได้ทำตามความตั้งใจไว้ ทั้ง 2 อย่างแล้ว

นี่เป็นเหตุผลและที่มาของการบริจาคที่อยากจะเรียนชี้แจงให้ทราบ ครับผม


สุดท้าย โครงการนี้ จะสำเร็จ ลุล่วงไปได้ คงจะต้องอาศัยปัจจัยหลายๆอย่าง ทั้งใน ด้านบุคลากร ทุนทรัพย์ ฯลฯ

ในด้านบุคลากรที่มีความรู้ ผมคิดว่าเรามีและก็มีมากเสียด้วย แต่ที่ผมกังวลก็คือทุนทรัพย์ เพื่อสนับสนุนให้โครงการเกิดได้และอย่างต่อเนื่อง

จึงอยากจะ เชิญชวน เพื่อนๆสมาชิก ไม่ว่าจะเป็นสมาชิกเก่า สมาชิกใหม่ ทั้งที่เป็น Jedi หรือ Padawan ที่มี แนวคิด อุดมการณ์เดียวกัน

ให้เข้ามามีส่วนร่วม ช่วยเหลือกัน เพื่อสนับสนุนโครงการนี้ ตามกำลังความสามารถ

เพื่อสร้างสรรค์ จรรโลง สังคมไทยให้อยู่ร่วมกัน อย่างมีความสุขมากขึ้น

ขอขอบคุณล่วงหน้า


ปล. อาจจะยาวหน่อยและก็คงจะจบลงแบบห้วนๆ เนื่องจากเป็นความในใจอธิบายยาก แต่เปี่ยมด้วยความจริงใจ จึงขออภัยมาไว้ ณ ที่นี้ครับ

จากใจจริง

[govlawer50]

ผมอ่านบทความนี้ จากที่ใหน จำไม่ได้ ต้องขออภัยด้วย

แต่อยากให้ใครก็ตามที่เปิดมาเจอ ณ. ที่ตรงนี้

ได้พยายามอ่าน และคิดคำนึง เปรียบเทียบไปด้วยว่า

ตัวท่านเองมีสภาวะเป็นเช่นไร เมื่อเปรียบเทียบกับผู้เขียนบทความนี้

ฉันได้หาหนังสือเกี่ยวกับการทำโปรแกรมต่าง ๆ มาศึกษาด้วยตัวเอง

อาศัยเครื่องจากเพื่อนบ้าง จากที่ทำงานบ้าง ผู้ใหญ่หลายคนยอมรับในการทำงานของฉัน

ว่าคนพิการอย่างฉัน ก็ทำอะไร ๆ ได้ไม่แพ้ คนขาดี จน ณ เวลานี้ ฉันเป็นเว็บมาสเตอร์

ดูแลเว็บไซด์มากมาย มันอาจจะเป็นปกติสำหรับคนอื่น สำหรับฉันแล้วมันเป็นความภูมิใจที่ยิ่งใหญ่......

ฉันไม่คิดว่านั่นเป็นความสำเร็จ เพราะฉันยังไปไม่ถึงจุดที่ฉันต้องการ...

หลายครั้ง ที่ฉันหกล้ม เพราะขาของฉันไม่แข็งแรง

บนเส้นทางชีวิตที่โดดเดี่ยว ไม่มีใครฉุดฉันให้ลุกขึ้นยืน ฉันต้องยืนขึ้นเอง

บอกตัวเองเสมอว่า ด้วยขาที่ไม่แข็งแรงนี่แหละ จะต้องยืน และ อยู่ให้ได้ ในโลกนี้

และต้องอยู่อย่างคนมีศักดิ์ศรี ไม่ให้ใครมาดูถูกได้ว่า รอแต่ฝนฟ้าประทานลงมาช่วย.......

เคยนะ....เรื่องท้อแท้ใจ ฉันเชื่อว่า มีในทุกคน ขึ้นอยู่ที่ว่า แต่ละคนจะชุบชูจิตใจตัวเองอย่างไร

สำหรับฉัน....กำลังใจของฉัน ฉันสร้างมันขึ้นมาเอง สร้างมันขึ้นมาจากผู้คนรอบข้าง

สร้างมันขึ้นมาจาก ป้าขอทานขาขาดริมถนนสุขุมวิท ซึ่งฉันไปพบเจอในค่ำคืนวันหนึ่ง

ขณะฉันจะกลับบ้าน กำลังใจของฉัน ฉันปลูกมันขึ้นมาจากคนที่ด้อยโอกาสมากกว่าฉัน...

ฉันหยอดเหรียญใส่ตู้บริจาคให้วงดนตรีคนตาบอดทุกที่ ที่ฉันไปเจอมา

ในบางโอกาสฉันก็นั่งฟังพวกเขาร้องเพลง และขอเพลงด้วย

มันเหมือนกับฉันใส่ปุ๋ยให้กับจิตใจ และมันก็เติบโตขึ้นทุกวัน ๆ

ทำให้ฉันรู้สึกเข้มแข็ง และคิดว่า ถึงฉันจะพิการ แต่ฉันก็ยังสู้ด้วยตัวเองได้

รดน้ำพรวนดินให้กับจิตใจได้ ไม่ต้องนั่งรอฟ้า รอฝนให้หลั่งรดลงมา.......

ฉันอ่านข่าว เห็นข่าว คนฆ่าตัวตาย ผัวฆ่าเมีย เมียฆ่าผัว

ทำให้ฉันรู้สึกสะท้อนและหดหู่ อยู่บ้าง ทำไมเขาเห็นชีวิตของเขามีค่า แค่คน ๆ เดียว เท่านั้นเหรอ

กว่าที่แม่จะคลอดออกมา อุ้มท้อง 9 เดือน ก็ลำบาก ตอนคลอดก็ลำบาก

ยิ่งตอนเวลาเลี้ยงดู กว่าที่จะเติบโตเป็นผู้เป็นคนได้ ท่านสาหัสขนาดไหน

เวลาตาย ไม่ถึงวินาที คุณก็สิ้นลมแล้ว สิ่งที่เหลือคืออะไร คือความโศกเศร้า ของคนที่เขารักคุณ.....

ถึงแม้ว่า ฉันจะไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากคนเป็นแม่ ไม่เคยได้รับความปลอบประโลมจากคนเป็นพ่อ

ไม่เคยได้รับความรักจากคนที่เรียกว่า "แฟน" หรือ "คนรัก" แต่ฉันก็รู้ได้ดีว่า บุคคลเหล่านี้ ท่านรักเราแค่ไหน.....

ณ ปัจจุบัน ฉันจำไม่ได้ว่า นานแค่ไหน ที่ฉันไม่เคยนึกเสียใจ จนถึงกับคิดฆ่าตัวตาย

ไม่เคยคิดว่า ทำไมไม่มีใครมารักฉัน กับความพิการของฉัน.....

ฉันรู้สึกมีความภาคภูมิใจในตัวเองมากกว่า ที่สามารถทำให้คนอื่นยอมรับได้ว่า

คนพิการ ก็ ทำงานได้ไม่แพ้ คนดี ๆ......

เชื่อฉันเถอะ ชีวิตมีอะไรให้น่าศึกษาค้นคว้าอีกเยอะ อย่าตัดทางเดินของตัวเอง

ด้วยสิ่งซึ่งจะมารบกวนจิตใจ ต้องเอาชนะตัวเองให้ได้ ด้วยกำลังใจ

อยากบอกคนดี ๆ อาการครบ 32 หลาย ๆ คนที่กำลังท้อแท้กับหน้าที่การงาน

กำลังท้อแท้กับความรัก กำลังท้อแท้ กับหลากหลายเรื่องราวที่ผ่านมา

ชีวิต เป็นสิ่งที่มีค่า...สิ่งร้าย ๆ ที่ผ่านเข้ามา มันเหมือนบททดสอบความอดทน

หากตีโจทย์แตก ก็สามารถเอาชนะมันได้

แต่หากมัวแต่คิดว่า ทำไม่ได้ ทำไมต้องเป็นอย่างนั้น ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ ก็เท่ากับยอมแพ้มัน......

สร้างกำลังใจให้เข้มแข็งด้วยตัวเอง กำลังใจจากคนรอบข้าง เป็นเสมือนน้ำที่คอยหล่อเลี้ยง

ให้กำลังใจนั้นเติบโต หากต้นไม้ไม่มีคนปลูก หรือนำลงดิน แล้วจะมีใครที่ไหนมารดน้ำ พรวนดินใส่ปุ๋ย.......

ที่ฉันเขียนเรื่องของฉันขึ้นมาไม่ได้หวังว่าจะได้รับความเวทนาสงสาร...

กรุณาอย่าทำให้ฉันรู้สึกว่า...ฉันอ่อนแอ และ ต่ำต้อยกว่าที่เป็นอยู่

ฉันต้องการให้เป็นตัวอย่างสำหรับทุกคนที่คิดว่า ตัวเอง ทำอะไรไม่ได้

ทำอะไรไม่เป็น หรือสู้เขาไม่ได้ ด้อยกว่าใคร ๆ เขา

แต่แท้ที่จริง คุณทำได้ทุกอย่าง คุณไม่ได้ด้อยกว่าใคร...แต่คุณคิดจะทำ

หรือไม่...และคุณคิดว่าตัวเองด้อยกว่าคนอื่น ๆ หรือไม่เท่านั้น

ฉันบอกเสมอว่า ฉันไม่ใช่คนดี และฉันไม่คิดที่จะสร้างภาพให้ตัวเอง

"ดูดี" ในสังคม ฉันเป็นแบบนี้ ร่างกายฉันไม่ครบ 32

แต่ความเป็นคนของฉันนั้นเต็มร้อย ใจของฉันไม่ได้พิการเหมือนร่างกาย

และฉันมีสิ่งดี ๆ ที่จะให้กับทุกคนเสมอ และ จะให้ตลอดไป..

ขอบคุณ สำหรับทุกกำลังใจที่มีให้แก่ฉันมากมาย ทั้งที่นี่

หรือในกล่องข้อความ และเพื่อน ๆ ทุกท่านที่ได้ไปทำให้ฉันยิ้มและหัวเราะ

ในห้องแช้ทและอยากบอกเพื่อน ๆ ว่า เพราะกำลังใจของเพื่อน ๆ

เป็นน้ำหล่อเลี้ยง ต้นไม้แห่งชีวิตของฉัน...

ให้ฉันเติบโต อย่างเข้มแข็ง ถ้าไม่มีเพื่อน ๆ ฉันก็คงไม่ต่างอะไรกับ

ต้นไม้ที่ "ตายแล้ว" นั่นเอง

กรุณาอย่ามองเห็นฉันแค่ในตัวหนังสือ และคำบอกเล่า

แต่อยากให้มองถึงตัวตนที่ฉันเป็น...

ขอบคุณจากใจค่ะ
[/b]

อ่านจบแล้ว คิดว่ายังไง ครับผม

ผมละ่ หายใจแทบไม่ออกมาแล้ว เพียงแค่เอาหนังสือคอมฯ เก่าๆ

ไปบริจาค แล้วต้องฟังน้องๆ กล่าวขอบคุณ เกือบลืมหายใจไปเลยจริงๆ

เพื่อนสมาชิก ใครมีประสพการณ์ดีๆ ก็เล่าสู่กันฟังได้นะครับ นึกถึงแล้ว

มันสุขใจจริงๆ

[blackkitty]

จริงใจดีครับ

[SheLLniX]

ดีมากๆเลย ครับ สมาชิกท่านใดมีความเห็นอย่างไร ลองเอาออกมาแชร์กันดู เพื่อจะทำให้เกิดโครงการที่มีอุดมการณ์เดียวกัน
งานนี้คงจัดเป็น on tour เลยดีมะครับ

เช่น เอาหนังสือไปบริจาค , ซื้อคอมพิวเตอร์ให้ (แล้วแต่งบ) กับ โรงเรียนชนบท ตามต่างจังหวัดกัน

แบ่งปันสิ่งดีๆ คืนกลับสู่สังคมกันบ้าง ครับ

[asylu3]

หากเป็นไปได้อยากให้เจ้าของโครงการไปแนะนำ Project นี้ในงาน CTEC-CON ด้วยนะครับ
หรือหากไม่ได้มากเองผมจะแนะนำให้เอง คิดว่าเป็นสิ่งดีที่ควรสนับสนุน

[imonee]

นับว่าเป็นโครงการดีๆ ที่น่าสนับสนุนนะครับ
ร่วมกันสนับสนุน คนละเล็กคนละน้อย
ผมว่าน่าจะได้ทุกๆอย่างที่เรามี แล้วอยากบริจาค
แม้กระทั่งน้ำใจ ร่วมไปรับรู้ความรู้สึกของเขาเหล่านั้น
ผมว่าแค่นั้นเขาก็มีความสุข รู้สึกว่าชีวิตมีคุณค่า
มีความหวัง มีกำลังใจ ที่จะต่อสู้ต่อไปแล้วละครับ

ผมเคยเห็นมาแล้ว เหมือนกันครับ
แค่รอยยิ้ม ที่เขาเหล่านั้นยิ้มให้เรา
แทนคำขอบคุณ ที่เขาพูดอยู่ตลอดเวลา
มันก็คุ้ม จนไม่รู้ จะบรรยายยังไงดี

จะจัดโครงการนี้เมื่อไหร่ครับ จะได้ร่วมด้วยช่วยกัน .....

[Faroute]

เนื่องจาก CITEC ได้รับเงินบริจาคจากท่าน govlawer50 , 5000 B
ซึ่งท่าน govlawer50 ได้แจ้งประสงค์ว่าอยากให้นำไปใช้ประโยชน์เพื่อสังคม
เช่นการไปสอนคอมให้เด็กตามโรงเรียนด่อยโอกาสตามต่างจังหวัด
ในส่วนรายละเอียด วันเวลาดำเนินการ นั้นยังไม่ชัดเจน แต่ผมขอเขียนโครงการ เพื่้อยืนยันความ่บริุสุิทธ์ชัดเจนในการใช้ประโยชน์จากเงินบริจาคนี้
คาดว่าในงาน CITEC-CON คงจะได้ความชัดเจนขึ้นเพราะจะมีการประชุมหารือในเรื่องนี้ด้วย
หากสมาชิกท่านใดมี Idea ความคิดดีๆในการนำความรู้ของเราๆท่านๆมาใช้ให้เป็นประโยชน์ต่อสังคมในวงกว้างก็เสนอแนะมาได้นะครับ
[/b]

ผมว่าเป็นเรื่องที่ดีนะครับ ที่ได้มีคนมองเห็นบางสิ่งบางอย่างที่เรามี แต่คนอื่นนั้นยังไม่มี นั่นคือโอกาสทางการศึกษา ครั้งหนึ่งผมได้ไปที่ จ.กาญจนบุรี อำเภอสังขละบุรี พอดีได้ไปเยี่ยมพี่ผมคนหนึ่ง ซึ่งเขาไปสมัครเป็นครูอาสาที่บนเขา
ในขณะที่ผมไปเยี่ยมเขาที่โรงเรียน แทบไม่อยากจะเชื่อสายตาว่าเด็กที่นี่ล้วนแต่เป็นเด็กที่รัฐบาลไทยของเราไม่ดูแล ซึ่งโรงเรียนและเงินสนับสนุนที่ได้รับนั้นมาจากต่างชาติ 99.99%

พี่ผมเขาถามผมว่าพอจะมีเวลาว่างไหมสัก 1 เทอม อยากให้มาสอนการใช้คอมพิวเตอร์ให้เด็กหน่อย ผมจึงถามว่าที่นี่มีคอมประมาณกี่เครื่อง
และเคยมีใครมาสอนบ้างยัง ปรากฏว่าที่โรงเรียนี่ไม่มีคอมพิวเตอร์ ส่วนใหญ่เป็นของครูเอามาเอง และที่เคยมีมาสอนล่าสุดก็เป็นครูต่างชาติมาสอนให้โดยใช้โน๊ตบุค 1 เครื่องที่อาจารย์ใช้และเปิดให้เด็กทั้งห้องดู แต่ตอนนี้ครู่ต่างชาติกลับประเทศไปนานแล้ว

จากที่เล่ามาผมอยากจะให้ได้เห็นว่า เด็กบางคนจะเรียนจบแล้วยังเปิดคอมไม่เป็นเลย เด็กที่โตๆทุกคนเวลาทำงานก็ไปรับหาบของ เนื่องจากไม่มีที่ไหนจะรับพวกเขาทำงานเพราะทำอะไรไม่เป็น ถ้าหากเขามีความรู้เพิ่มเติมทางด้านเทคโนโลยี ผมว่าเขาคงได้มีโอกาสในการหางานทำได้มากกว่านี้แน่ ผมได้แต่เพียงหวังว่าอยากจะนำคอมพิวเตอร์ไปสอนพวกเขา ให้พิมพ์งานเป็น แค่นี้ก็พอใจแล้ว

ผมว่าโครงการแบบนี้เป็นโครงการที่ดีที่เราไม่ควรจะมองข้าม

ถ้าหากทีมงานมีโครงการอะไรเกี่ยวกับการช่วยเหลือสังคมแล้วยังขาดที่มงานก็บอกได้นะครับ ทุนไม่มีแต่ยินดีช่วยเรื่องกำลังเต็มที่

ขอบคุณครับสำหรับผู้บริจาค ผมหวังว่าวันหนึ่งคงได้มีโอกาสได้ไปร่วมช่วยสังคมกับทีมงาน และเพื่อน citec ครับ