ภาษา C ไม่ยากอย่างที่คิด!! (2)

[shomon]

ครับ สืบเนื่องจากกระทู้นี้ ที่ผมได้ตั้งไว้ตอนเป็น padawan มาเรียน ภาษา C ร่วมกันดีกว่า~
หลังจากที่ผมได้เป็น Full Member แล้ว ครั้น จะไปโพสในกระทู้นั้นต่อ ก็เห็นว่าคงจะไม่เหมาะ (ที่commentใต้บอร์ดก็มีบอก - -)
จึงขอขึ้นกระทู้ใหม่ แต่โครงการ และจุดประสงค์ยังคงเดิมครับ!

และ นี่คือสิ่งที่ผมอยากให้ทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ได้ทราบกันครับ

ผมขอบอกไว้ก่อนเลยนะครับว่า ผมเองก็เพิ่งเริ่มเรียน C เหมือนกัน
หลายคนอาจจะถามว่า "อ้าว เอ็งก็เพิ่งเริ่มเรียน แล้วเอ็งจะเอาอะไรมาสอนพวกอั๊วฟระ"
ผมอยากจะบอกว่า "เราเรียนร่วมกัน" ครับ คือ ผมก็จะสอนในเท่าที่ผมรู้ ส่วนใครที่รู้อะไรเพิ่มเติม
ก็มาสอนผมและคนอื่นต่อบ้าง ซึ่ง ถือว่าเป็นการเรียนร่วมกันครับ ไม่ถือว่า ใครสอนใคร

ครับ ถ้าทราบดังนั้นแล้ว เราก้มาเริ่มกันต่อเลยดีกว่าครับ!!

- - - - สารบัญ - - - -
ตอนที่ 1: ประวัติภาษา C ( Post ที่ 2 )
ตอนที่ 2: เริ่มต้นเขียน!! ( Post ที่ 3 )
ตอนที่ 3: รหัสควบคุมการแสดงผลต่างๆ ( Post ที่ 4 )
ตอนที่ 4: วิธีการใส่ Comment ( Post ที่ 7 )
ตอนที่ 5: รหัสควบคุมการแสดงผลต่างๆ(ภาค2) ( Post ที่ 8 )
ตอนที่ 6: Operator ( Post 2 )
ตอนที่ 7: Variable (ตัวแปร) ( Post 3 )
ตอนที่ 7 (ต่อ): Variable (ตัวแปร) Part 2 ( Post 4 )
ตอนที่ 7 (จบ): Variable (ตัวแปร) Part 3 ( Post 5 )
ตอนที่ 8: การรับค่าจากผู้ใช้งาน ( Post 6 )
ตอนที่ 9: ตัวแปร "ค่าคงที่" ( Post 8 )
ตอนที่ 10: การควบคุมการทำงานด้วยเงื่อนไข (Part 1) ( Post 12 )
ตอนที่ 10 (จบ): การควบคุมการทำงานด้วยเงื่อนไข (Part 2) ( Post 13 )
ตอนที่ 11: เงื่อนไขซ้อนเงื่อนไข ( Post 19 )
ตอนที่ 12: การใช้คำสั่ง While ( Post 20 )
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -



Update ตอนที่ 7 วันที่ 31/10/2007

Update ตอนที่ 7 Part 2 วันที่ 01/11/2007

Update ตอนที่ 7 Part 3 วันที่ 01/11/2007

Update ตอนที่ 8 วันที่ 08/11/2007

Update ตอนที่ 9 วันที่ 15/11/2007

Update ตอนที่ 10 วันที่ 18/09/2008

Update ตอนที่ 10 Part 2 วันที่ 18/19/2008

Update ตอนที่ 11 วันที่ 23/09/2008

Update ตอนที่ 12 วันที่ 30/09/2008

Credit ต่างๆ
ตอนที่ 10 Part1 : Credit Black_Phoenix
ตอนที่ 10 Part2 : Credit Black_Phoenix

ไม่ได้ซ่อนอะไรไว้ทั้งนั้น แต่ใครอยากกดก็กด แล้วแต่ศรัทธาครับ ฮ่าๆๆ

**Hidden Content: To see this hidden content your post count must be 1 or greater.**

[shomon]

ตอนที่ 6 : Operator

Operator ในที่นี้ ไม่ใช่พวกสายตอบรับ จากศูนย์ที่ให้บริการโทรศัพท์น่อ - - แต่มันคือ การคำนวณ!!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ในชีวิตประจำวัน เราคงจะเลี่ยงไม่ได้แน่นอนครับ กับ การคำนวณ อย่างผม ตื่นเช้ามาก็ต้องคำนวณแล้ว ว่า
"วันนี้วันที่เท่าไหร่? อีกกี่วันถึงจะเปิดเทอม?" เห็นมะครับ การคำนวณ มันเป็นสิ่งจำเป็นต่อมนุษย์จริงๆ ^ ^

อันว่า การคำนวณนั้น ถ้าเราขี้เกียจคิดเอง จะกังวลไปทำไมล่ะครับ?? ในเมื่อเรามี โปรแกรมที่จะช่วยเราคำนวณอยู่ในมือแล้ว!!
ครับ ภาษา C นั้น สามารถที่จะช่วยเราได้! โดย เครื่องหมาย(Operator) ที่ใช้ในการคำนวณ มีดังนี้
+ = เครื่องหมาย"บวก" ใช้ทำหน้าที่ในการบวก2จำนวนเข้าด้วยกัน
- = เครื่องหมาย"ลบ" ใช้ทำหน้าที่ นำจำนวน2จำนวนมาลบกัน
* = เครื่องหมาย"คูณ" (ไม่ใช่เครื่องหมายดอกจันนะ - -) ทำหน้าที่ในการ คูณจำนวน2จำนวนเข้าด้วยกัน
/ = เครื่องหมาย"หาร" (มิใช่เครื่องหมาย แสลช - -) ทำหน้าที่ในการหารจำนวน2จำนวน โดยจำนวนที่ได้ จะเป็นจำนวนเต็ม
% = เครื่องหมาย"หารแบบเหลือเศษ" (ไม่ใช่เครื่องหมาย เปอร์เซ็น) ทำหน้าที่ในการหารจำนวน2จำนวน โดยจำนวนที่ได้ จะตััดเป็นเศษ

ครับ เรามาดูตัวอย่างโปรแกรมคำนวณ ดีกว่าครับ


อะแฮ่ม อึ้งอ่ะเด้ ^ ^ โปรแกรมมันรู้ได้ไงฟระว่า 20+50 = 70
บอกไว้ก่อนเลยว่า ผมไม่ได้พิมพ์ printf("answer = 70"); ด้วยแหละ ^ ^

ครับ นี่คือโค๊ดของโปรแกรมนี้ครับ

#include <stdio.h>
main()
{
printf("20+50 =\n");
printf("Answer = %d",20+50);
}[/b]

ครับ บรรทัดแรกก็คงจะรู้ๆกันอยู่นะฮะ (ไม่รู้ให้กลับไปอ่านตอนที่ 2 ใหม่)
เราจะมาเจาะลึกกันในบรรทัด printf("Answer = %d",20+50);

printf("Answer = %d",20+50);
ประกอบไปด้วย
printf คือฟังค์ชั่นที่สั่งให้โปรแกรมพิมพ์ข้อความและส่งผลออกมาทางหน้าจอครับ
("Answer = %d",20+50);
string(ตัวอักษร) ใน " " ใจความสำคัญอยู่ที่ %d และ 20+50 ครับ
%d คือ คำสั่งที่ให้โปรแกรมแสดงเลขที่เป็นจำนวนเต็ม ซึ่ง ในที่นี้คือ 70
ฟังค์ชั่น %d จะไปรับค่าที่อยู่ภายนอก " " ซึ่ง มีวิธีเขียนคือ
"%d" จุดลูกน้ำ ( , ) แล้วตามด้วยนิพจน์ หรือค่าที่ต้องการให้แสดงใน%d คือ 20+50
จะได้เป็น
("%d",20+50); ครับ

คำถาม อ้าว ถ้าสมมุติเราเขียน ("%d and %d"); ล่ะ จะเขียนให้รับค่ายังไง??

คำตอบ หลักการรับค่าคือ จะนับจากตัวแรก และไล่ไปเรื่อยๆครับ คือ เราต้องใส่ ("%d and %d", 20+50 , 50+70);
เราให้ 20+50 เป็นค่าแรก และ 50+70 เป็นค่าที่ 2
%d ตัวแรก ป็นค่าแรก และ %d ตัวที่สอง เป็นค่าที่สอง
ดังนั้น %d ซึ่ง เป็นค่าแรก ก็จะไปรับข้อมูลจาก 20+50 ซึ่งเป็นค่าที่หนึ่งเช่นกัน
และ %d ตัวที่2 ก็จะไปรับข้อมูลจาก 50+70 ซึ่งเป็นค่าที่2 ครับ

การลบก็ทำเหมือนกันครับ
printf("answer = %d",80-10);
เมื่อคอมไพล์ จะแสดงที่หน้าจอแบบนี้ครับ
answer = 70

ครับ ในตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมากครับ
การคำนวณก็คือ
("ตัวรับค่า(%d)", ค่าที่ต้องการคำนวณ (20+50) );
จะได้เป็น
("%d", 20+50 );

ส่วน การประกาศค่าโดยใช้ / และ % ถ้าจะถามว่า มันต่างกันยังไง?
ก็คือ สมมุติ ผมให้ 11 หาร 5 ละกันครับ
ซึ่ง ถ้าเราใช้ / ในการคำนวณ
11 / 5 จะเท่ากับ 2 (คือ ความจริงมันจะเป็น 2 เศษ 1 แต่ คำสั่ง / จะไม่สนใจเศษครับ)

แต่ถ้าเราใช้ % ในการคำนวณ
11 % 5 จะเท่ากับ 1 (ก็ คำตอบคือ 2เศษ1 แแต่คำสั่งนี้ จะตัดจำนวนเต็มทิ้ง และเอาแต่เศษครับ
)

จำเอาไว้ให้แม่นๆละกันนะครับ ว่า

%d นั้น ใช้ในการประกาศค่าที่เป็นจำนวนเต็ม!!

การบ้านเล็กน้อย!! (ทำก็ได้ ไม่ทำก็ได้ -*-)
ถือซะว่าเป็นโจทย์ในการฝึกฝนตนเองละกันนะครับ * 0 *
จงเขียนโปรแกรม ให้แสดงหน้าตาดังนี้


Tip!!
ถ้าอยากให้ ตัว % แสดงบนหน้าจอ ให้พิมพ์ %% ครับ!!

-------------------------------------------------------------------------------------

ขอบคุณสำหรับทุก Thank ครับ ^ ^

ปลด Hide ออกแล้วนะครับ ขอโทษด้วยครับ

[shomon]

ตอนที่ 7 : Variable (ตัวแปร)

ขอโทษครับที่ไม่ได้อัพบทความซะนานเลย เผอิญตอนนี้ผมเปิดเทอมแล้ว
การบ้านเทอมนี้เยอะขึ้นมากมาย คงจะหาเวลามาอัพบทความเพิ่มไม่ได้ทุกวันแน่ครับ T T
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ในการเขียนโปรแกรม "ตัวแปร" นับเป็นสิ่งจำเป็นอย่างหนึ่ง ที่นำมาใช้ "แทบ" ทุกโปรแกรม หรือทุกโปรแกรมเลยก็ว่าได้ครับ
ตัวแปร ถ้าพูดในเชิงคณิตศาสตร์ ก็คงจะเป็น จำนวนที่ไม่ทราบค่า เพื่อรอให้เราป่้อนค่าลงไปล่ะครับ ดังเช่นสมการ
x+8 =15 อะไรประมาณนี้

ครับ แต่ในการเขียนโปรแกรม ตัวแปร คือ จำนวนที่ไม่ทราบค่า และรอให้ผู้ใช้โปรแกรมป้อนค่าลงไป หรือให้โปรแกรมป้อนค่าลงไปในภายหลัง

ตัวแปร แบ่งออกเป็น 2 ประเภทใหญ่ๆ นั่นคือ
• ตัวแปร ค่าคงที่
• ตัวแปร ค่าผันแปร

ซึ่ง ในตอนนี้ ผมจะไม่ขอพูดถึง "ตัวแปร ค่าคงที่" นะครับ จะขอพูดแต่ "ตัวแปร ค่าผันแปร" (เพราะแค่ตัวแปรชนิดเดียวก็ยาวเป็นวาแหล่ว 555+)

ครับ ใน การสร้างตัวแปรใน C Language นั้น เราจะต้องทราบก่อนว่า เราจะใช้ตัวแปรนั้น "ทำอะไร" เช่น
เราต้องการสร้างตัวแปร เพื่อใช้ในการเก็บเลขต่างๆ เช่น Level ของตัวละคร ก็ใช้ตัวแปร Integer ( int )
เราต้องการสร้างตัวแปร เก็บเพศ "ชาย , หญิง" เราก็ใช้ตัวแปร Character ( char )
เราต้องการสร้างตัวแปรเก็บเลขทศนิยม ก็ใช้ตัวแปร Float ( float )

Character Variable คือ ตัวแปรที่ใช้ในการเก็บอักขระอักษรต่างๆ
Integer Variable คือ ตัวแปรที่ใช้ในการเก็บเลขจำนวนเต็ม
Float Variable คือ ตัวแปรที่ใช้ในการเก็บเลขที่เป็นทศนิยม
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ตัวแปรแบบ Character คือตัวแปรที่ใช้เก็บ อักขระ หรือตัวอักษรต่างๆ จำนวน 1 ตัว
วิธีการสร้างตัวแปร Character ทำดังนี้

char ชื่อตัวแปร;
ชื่อตัวแปร = &#39;f&#39;;

ดังตัวอย่างข้างบน ตรง "ชื่อตัวแปร" ให้ใส่ชื่อตัวแปรที่ต้องการลงไป โดยที่ ต้องไม่ขัดกับกฏในการตั้งชื่อตัวแปร
และบรรทัดที่สอง ต้องให้ชื่อตัวแปรในบรรทัดแรก และในบรรทัดที่ สองนั้นเหมือนกันครับ
ดังนี้

char sex;
sex = &#39;f&#39;;

ซึ่ง เมื่อนำไปเขียน จะเป็นแบบนี้
รูปโปรแกรม


[code]#include <stdio.h>

main()
{

[shomon]

ตอนที่ 7 (ต่อ) : Variable (ตัวแปร) Part 2

มาต่อกันต่อด้วยตอนที่ 7 part 2 นะครับ
--------------------------------------------------------------
คราวที่แล้ว ที่เราพูดถึงตัวแปรแบบ character กัน
ซึ่ง ตัวแปรแบบ character สามารถเก็บอักขระได้แค่ 1 ตัวต่อ1ตัวแปร
ในตอนที่7 part2 นี้ ผมจะทำให้ตัวแปร character สามารถเก็บค่าอักขระได้หลายตัวในตัวแปรเดียว!!



[code]#include <stdio.h>

main()
{

[shomon]

ตอนที่ 7 (จบ) : Variable (ตัวแปร) Part 3

มาต่อกันที่เรื่องของ Variable Part 3 (Part สุดท้าย) กันครับ ^ ^

--------------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------

จากครั้งที่แล้ว ( Variable Part 2 ) ที่ได้พูดถึงตัวแปร Integer Variable ไปแล้ว
คราวนี้ เราจะมาพูดถึงตัวแปรแบบ Float Variable ซึ่ง เป็นตัวแปรที่ใช้ในการเก็บค่าตัวแปรแบบเลขทศนิยมกันครับ

ตัวแปร Float แบ่งได้ 3 ประเภท คือ

• float ใช้เก็บค่าทศนิยม 7 ตำแหน่ง
• double ใช้เก็บค่าทศนิยม 15 ตำแหน่ง
• long double ใช้เก็บค่าทศนิยม 19 ตำแหน่ง

อ้างอิงจากหนังสือ "สอนเขียนโปรแกรมด้วยภาษา C"

*ขอบอกไว้ก่อนนะครับ ผมยังไม่ค่อยเข้าใจในเรื่องของ double กับ long double เพราะงั้น จึงจะบอกแค่ float อย่างเดียวนะครับ
(ผมว่า ทศนิยม7ตำแหน่ง ก็เยอะพอแล้วง่ะ - -)*

ตัวอย่างจากโปรแกรม


นี่คือโค๊ดของโปรแกรมนี้ครับ
-------------------------
#include <stdio.h>
main()
{
float grade;

grade = 3;

printf("my grade is %f\n",grade);
}
-------------------------

ครับ จากโปรแกรมนี้ จะเห็นว่า ผมใช้

float grade;

float คือ การประกาศกับโปรแกรมว่า "จะสร้างตัวแปรต่อไปนี้ เป็นตัวแปรทศนิยม"

นอกนั้นก็เหมือนเดิมเลยครับ

โดย เราจะใช้ %f แทน ในการประกาศค่าตัวแปร (Float)
และมีวิธีการประกาศค่าเหมือนเดิม (ถ้าไม่เข้าใจ แนะนำให้กลับไปอ่านบทเก่าๆครับ)

และนี่คือ โปรแกรมที่เกิดจากการใช้ตัวแปรทั้ง 3 แบบฮะ



(แถมโค๊ดให้นิดนึง)

[code]#include <stdio.h>
main()
{

[shomon]

ตอนที่ 8 : การรับค่าจากผู้ใช้งาน

หายไปซะนานเลย ต้องขอโทษที่ไม่ได้เข้ามาอัพบทความเพิ่มครับ การบ้านเยอะจนไม่มีเวลาเข้าเว็บอะไรเลย T T
-----------------------------------------------------------

จากในตอนที่แล้ว เราได้กล่าวถึงการประกาศค่าตัวแปร การสร้างค่าตัวแปร และชนิดของตัวแปรกันไปแล้ว
ในตอนนี้ เราจะมาพูดกันในเรื่องของ "การรับค่า มาเก็บไว้ที่ตัวแปร" กันครับ

การรับค่ามาเก็บไว้ที่ตัวแปร คือ การที่ เราป้อนค่าที่ต้องการลงไปในโปรแกรม จากนั้น โปรแกรมก็จะนำค่าที่เราใส่ลงไปนั้น
ไปเก็บไว้ยังตัวแปรที่เรากำหนด เพื่อรอการนำมาใช้ เมื่อเราต้องการครับ

เราลองมาดูตัวอย่างจากโปรแกรมนี้กันครับ

นี่คือรูปโปรแกรมครับ


อ๊ะๆ เมื่อดูรูปแล้ว อย่าเพิ่งคิดนะครับว่า ผมเป็นคนกำหนดค่า ตัวเลขเป็น 1 กับ 9 แล้วนำ 1 กับ 9 มาบวกกันนะครับ
ความจริงเป็นแบบนี้ครับ
------------------------------------------------------------------
#include <stdio.h>

main()
{
int first;
int second;

printf("Please add number1\n");
scanf("%d",&first);
printf("Please add number2\n");
scanf("%d",&second);

printf("\nFirst number is %d\n",first);
printf("Second number is %d\n\n",second);
printf("equal %d",first+second);
}
------------------------------------------------------------------

ครับ นี่คือโปรแกรมคำนวณ โดยการ ป้อนค่าที่ต้องการลงไป 2 ค่า จากนั้น โปรแกรมจะทำการคำนวณค่าทั้ง2ค่าลงไป
แล้วจะแสดงผลลัพธ์ออกมาครับ

โดยที่ เราจะใช้คำสั่ง scanf ในการทำงาน เพื่อเป็นการรอรับค่าจากคีย์บอร์ด และนำไปประมวลผลครับ

โดยวิธีในการใช้งานคือ
1. สร้างตัวแปรขึ้นมา 1 ตัว โดยไม่ต้องกำหนดค่า
example :
int number1;

2. ใช้คำสั่ง scanf("รูปแบบที่ต้องการแสดงผล",&ชื่อตัวแปร);
example :
scanf ("%d",&number1);

ซึ่ง สังเกตุได้ว่า เราใช้ & นำหน้าชื่อตัวแปร ซึ่ง ในภาษา C การใส่ & นำหน้าชื่อตัวแปร คือการระบุที่อยู่(Address) ของตัวแปรนั้นๆ
ซึ่ง ในคำสั่ง scanf ได้ระบุไว้ครับ (ลองไม่ใส่ดูก็ได้ แล้วลองรันดูเอาเองนะครับ) จะต่างกับการประกาศค่าตัวแปรทั่วไป
ที่ ไม่จำเป็นต้องใส่่ & นำหน้าชื่อตัวแปร ก็สามารถระบุ address ได้ครับ

3. เมื่อเราใช้ scanf เพื่อรับค่าไปแล้ว เราก็ต้องแสดงค่าออกมาครับ ซึ่ง การแสดงค่า ก็ใช้วิธีการประกาศตัวแปรธรรมดาแหละครับ
(ใครไม่รู้ แนะนำให้กลับไปทบทวนบทเก่าๆอีกครั้งครับ)

ซึ่ง วิธีการเขียน ก็จะออกมาลักษณะนี้ครับ

int number1;

scanf("%d",&number1);

printf("%d",number1);
-----------------------------------------
อย่าลืม!!

%d แสดงค่าที่เป็นจำนวนเต็ม
%f แสดงค่าที่เป็นจำนวนทศนิยม
%c แสดงค่าที่เป็น อักขระ หรือสัญลักษณ์ตัวเดียว
%s แสดงค่าที่เป็นอักขระ หรือสัญลักษณ์ตั้งแต่2ตัวขึ้นไป ( String )
----------------------------

และนี่คืออีกโปรแกรมหนึ่ง ที่เขียนเพื่อเปรียบเทียบครับ

#include <stdio.h>

main()
{
char name[15];

printf("Please enter your name : ");
scanf("%s",name);

printf("Your name are %s",name);
printf("\a");
}[/b]

จะสังเกตุเห็นว่า การที่จะรับค่าที่เป็นตัวแปรแบบ string นั้น เราไม่จำเป็นต้องใส่ & หน้าตัวแปรเพื่อระบุ address ครับ
ดูจากบรรทัด scanf("%s",name);
แต่นอกนั้น ต้องใช้ & นำหน้าตัวแปรหมดครับ ทั้งแบบที่เป็นตัวแปรแบบจำนวนเต็ม จำนวนเศษส่วน และตัวแปรแบบ character ครับ

[asylu3]

เขียนได้น่าสนใจมากครับแสดงออกถึงความพยายามหากมีเวลาเขียนครบหมดแล้วอยากให้รวบรวมไปฝากไว้ที่ wiki.citecclub.org ก็จะดีมากครับ

[shomon]

ตอนที่ 9 : ตัวแปร"ค่าคงที่"
-----------------------

สืบเนื่องจากตอนที่ 7 นะครับ ที่ได้กล่าวถึงการสร้างตัวแปร ค่าผันแปรที่ สามารถแปรเป็นค่าอะไรก็ได้
ขึ้นอยู่ที่ว่า ผู้ใช้งานต้องการให้เป็นค่าอะไร เราจะมาต่อกับ ตัวแปร "ค่าคงที่"
ซึ่ง จะใช้ในการเก็บ ข้อมูลที่เราต้องการไว้ในโปรแกรม ซึ่ง สามารถนำมาใช้ได้ตลอดเวลา
แต่ไม่สามารถแก้ไขค่าอะไรได้เลย

การสร้างค่าคงที่ ในภาษา C แบ่งได้ 2 คำสั่ง คือ
• const
• #define

ซึ่ง เราจะมาดูการใช้ const ในการสร้างตัวแปรค่าคงที่ กันก่อนนะครับ


นี่คือภาพการทำงานของการใช้ ตัวแปรค่าคงที่ number
นี่คือ code ของโปรแกรมนี้ครับ

-------------------------------------------
#include <stdio.h>
main()
{
const int number = 500;

printf("This is Variable\n");
printf("Variable number = %d\n",number);
}
-------------------------------------------

สังเกตเห็นว่า มันก็เหมือนกับการประกาศค่าตัวแปรแบบปกติเลยครัับ
เพียงแค่ เราใส่ const ไปยังตัวแปรที่ต้องการสร้างขึ้น
อย่างในตัวอย่างนี้ ได้ทำการสร้างตัวแปรค่าคงที่ ที่เป็นตัวเลขมาใช้

const int number = 500;

const คำสั่งสร้างตัวแปรค่าคงที่
จากนั้นจึง ประกาศลักษณะของตัวแปร (ว่าจะให้เป็นตัวเลข ,ทศนิยม ,ตัวอักขระอักษร)
แล้วตามด้วยชื่อตัวแปร และจบด้วยค่าของตัวแปร และใส่ semicolon ( ; )

ซึ่ง ถ้าเราไม่ใส่ค่าให้กับตัวแปรค่าคงที่ โปรแกรมก็จะฟ้องขึ้นมาว่า เออเร่อ ครับ

และ การสร้างตัวแปรค่าคงที่นั้น ไม่สามารถใช้วิธี

const int number;
number = 500;

ได้ครับ เราจะต้องทำการตั้งค่าไปพร้อมๆกันในบรรทัดเดียวเลย
และ เรายังสามารถสร้างตัวแปรค่าคงที่ นอกฟังค์ชั่น main() ได้อีกด้วย
เช่น

const int number = 500;
main()
{
printf("number = %d",number);
}

ครับ ซึ่ง การทำแบบนี้ จะทำให้เราสามารถเรียกใช้งานตัวแปร number ได้จากทุกฟังค์ชั่นในโปรแกรม
(ซึ่ง จะรู้กันภายหลังครับ)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

การสร้างตัวแปรค่าคงที่ ด้วย #define

-------------------------------------------
#include <stdio.h>
#define number 540

main()
{
printf("number = %d",number);
}
-------------------------------------------

จะเห็นว่า การสร้างตัวแปรค่าคงที่โดยใช้ #define จะแตกต่างจาก const ครับ (ส่วนการประกาศค่า ก็เหมือนเดิม)
คือ
1. จะประกาศค่า โดยที่ ต้องอยู่นอกฟังค์ชั่นต่างๆ เท่านั้น (อยู่ใต้บรรทัด #include)
2. ไม่จำเป็นต้องมีการประกาศชนิดของตัวแปร (ไม่ต้องมี int ,char ,float)
3. ไม่ต้องมี = ตอนสร้างค่าตัวแปร (พิมพ์ #define ชื่อตัวแปร ค่าตัวแปร ได้เลย จากปกติต้อง ชื่อตัวแปร = ค่าตัวแปร)
4. ไม่ต้องมี ; ต่อท้ายด้านหลังก็ใช้ได้
5. สามารถทำเป็น วนิพจน์ + - * / ได้

จากข้อ 5 นี่คือตัวอย่างโปรแกรมจากการอ้างอิงข้อ5ครับ
-------------------------------------------
#include <stdio.h>
#define number 540+460

main()
{
printf("number = %d",number);
}
-------------------------------------------

เมื่อนำไปรันโปรแกรมดู จะพบว่า ตัวแปร จะมีค่าเท่ากับ 1000 ครับ (ไม่เชื่อนำไปทดลองได้)

เป็นไงครับ ไม่ยากเลยเนอะ ^ ^

นี่คือโปรแกรมที่แสดงการใช้ตัวแปรค่าคงที่แบบ #define โดย แสดงการใช้ตัวแปรที่มีค่าเป็น stringและ character ครับ


โค๊ด ครับ
-------------------------------------------
#include <stdio.h>
#define number 540
#define name "shomon"
#define sex &#39;M&#39;

main()
{
printf("name = %s\n",name);
printf("sex = %c\n",sex);
printf("number = %d\n",number);
}
-------------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------
สู้ๆครับ ภาษา C ไม่ยากอย่างที่คุณคิดหรอกครับ ^ ^
ต้อง ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน และติดตามนะครับ
ถึงแม้ว่าผมจะอธิบายไม่ค่อยเก่ง แต่จะพยายามพัฒนาเรื่องการเขียนบทความ
เพื่อที่จะได้สื่อออกมาให้ผู้อ่านเข้าใจง่ายขึ้นครับ

ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้มาลงบทความเพิ่มเลย
เนื่องจาก ช่วงนี้ การบ้านเยอะมากครับ บางที เปิดคอม นั่งเล่นได้ไม่ถึงชั่วโมง ก้ต้องเลิกแล้ว
กลับบ้านก็ดึก - -a เลยทำให้ไม่มีเวลามาเขียนบทความเลยครับ (วันนี้ที่เขียนได้ เพราะนั่งรอดูเป็นต่อ มันว่าง เลยมาเขียนได้ 55+)

และก็ ถ้าบทความมันเยอะขึ้นแล้ว ผมจะรวบรวมไปยัดใส่ citec pedia ตามที่พี่ a$ylu3 บอกนะครับ ^ ^

ยังไงก็ ขอบคุณ และขอโทษทุกคนด้วยครับ

ps.เซ็งจิต ทำแว่นตาที่ซื้อมาไม่ถึงเดือนหาย แถมพอวันต่อมา ทำกระเป๋าตังที่มีแต่ของมีค่าในกระเป๋าหาย วันต่อมา ทำโปรเจ็คเกมที่กำลังพัฒนา(ด้วยโปรแกรมgame maker) หาย (เรื่องของเรื่องคือ เผลอไปกด delete แล้วใช้โปรกู้ไฟล์ช่วยไม่ทัน T T)
ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลย เหอะๆ

[sephiros]

ขอบคุณครับ กำลังศึกษาอยู่เหมือนกันเลย แต่ผมเพิ่งเริ่มเองนะ มีคำถามนิดหน่อยครับ
คือ ถ้าผมจะ compile ลงตัว MCU นี่จะต้อง compile ไปเป็นตัวใหนครับ
เคยอ่านผ่านๆว่าจะต้องขึ้นอยู่กับชนิดของตัว MCU ด้วย รึเปล่า?
ป.ล. สนับสนุนครับ ของดีๆแบบนี้

[labyrinth]

• float ใช้เก็บค่าทศนิยม 7 ตำแหน่ง
• double ใช้เก็บค่าทศนิยม 15 ตำแหน่ง
• long double ใช้เก็บค่าทศนิยม 19 ตำแหน่ง
[/b]

เป็นเรื่อง Precision (ความละเอียด) ของ Measurement (การวัด) ว่าละเอียดกี่ตำแหน่ง เช่น

0.1 กับ 0.10
ถ้าเราดูในคณิตศาสตร์ตามปกติคือ มีค่าเท่ากัน แต่ในหลัก Measurement จะไม่เท่ากัน ดังนี้

0.1 -> แม่นยำถึงแค่หลัก หนึ่งในสิบ -> ค่าที่เป็นไปได้ของหลักต่อไป คือ 0.10 ถึง 0.19
0.10 -> แม่นยำถึงหลัก หนึ่งในร้อย -> ค่าที่เป็นไปได้ของหลักต่อไป คือ 0.100 ถึง 0.109

จะเห็นได้ว่า 0.10 มีความละเอียดมากกว่า 0.1

การคำนวณบางอย่างต้องการความละเอียดสูง จึงจำเป็นต้องเลือกใช้ประเภทตัวแปรให้ถูกต้อง แต่ยิ่งความละเอียดสูง ก็ยิ่งต้องใช้การประมวลผลนานมากขึ้น